Ξεκινήσαμε από το καταφύγιο «Παναγιώτης Αλεξόπουλος» στα 1600 μέτρα. Εκεί ήρθε στη μνήμη μας το τραγικό συμβάν της απώλειας 7 συνορειβατών μας του ΕΟΣ Αθηνών στις 13/02/2005. Ακολουθώντας τα πολύ χρήσιμα (λόγω του χιονιού και της περιορισμένη ορατότητας) κόκκινα ταμπελάκια που οριοθετούν το μονοπάτι που καθάρισε και σηματοδότησε ο ΣΑΟΟ, διασχίσαμε για περίπου 40 λεπτά το οροπέδιο της Οστρακίνας ώσπου φτάσαμε στις παρυφές του δάσους. Προχωρούσαμε συντεταγμένα και πειθαρχημένα κάνοντας και τις απαραίτητες στάσεις για να δροσιστούμε με ένα σφηνάκι τσίπουρο που είχε μαζί της η φίλη μας Κωνσταντίνα.

Μπαίνοντας στο πυκνό ελατοδάσος, συνεχίσαμε να περπατάμε στο κόκκινο μονοπάτι μέσα σε ένα τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς. Σε λιγότερο από τρεις ώρες, φτάσαμε στο γραφικό και ιστορικό Λεβίδι. Εκεί κάποιοι επισκέφτηκαν τις τοπικές ταβέρνες και αρκετοί επισκέφτηκαν τον θαυμάσιο και ζεστό πολυχώρο Μεγάλη Μαντίνεια – Μεγάλο Καφενείο για να γευθούν ένα ζεστό ρόφημα.