Μετά από  ολιγόλεπτη στάση, μια ομάδα επέστρεψε στο Λιβάρτζι από τα ίδια. Οι υπόλοιποι συνέχισαν την ανηφορική πορεία προς την κορυφή Άγιος Κωνσταντίνος [1620 μ.]. Το πετρώδες πεδίο  και η απουσία μονοπατιού έκαναν την ανάβαση επίπονη και σχετικά δύσκολη. Σε δύο ακόμη ώρες, φτάνοντας στην κορυφή,  η θέα προς τις άλλες κορυφές του Ερυμάνθου ήταν άπλετη  και αντάμειψε την κοπιώδη προσπάθειά μας. Ορατές ήταν, επίσης, και κορυφές αρκετών πελοποννησιακών βουνών.

Κατά την επιστροφή μας στο Λιβάρτζι μάς περίμενε, όλους μαζί,  η τοπική ταβέρνα, όπου γευτήκαμε εκλεκτά εδέσματα και  γλυκόπιοτο  κρασί. Το όμορφο χωριό είναι κατάφυτο από  πλατάνια, αφού εκεί υπάρχουν πηγές και το νερό ρέει  άφθονο. Δεν είναι τυχαία, λοιπόν, η λειτουργία, στο παρελθόν, νερόμυλων και ταμπακόμυλων, ερείπια των οποίων είχαμε την ευκαιρία να αντικρίσουμε. Έτσι, έλαβε τέλος μια ακόμη μικρή περιπέτεια.

• ΣΑΟΟ