Περνώντας μετά από λίγη ώρα από το διάσελο Σέλα, τοποθεσία όπου κατά την αρχαιότητα βρισκόταν το ιερό της Αρτέμιδος Δερεάτιδος, περάσαμε στο δασωμένο τμήμα της διαδρομής μέχρι το σημείο Κοπρισιές Κορίτες. Από το σημείο αυτό άρχισε μια απότομη ανηφόρα ακολουθώντας τα ίχνη παλιάς στράτας μέχρι το γνωστό πέρασμα Παξιμάδι. 

Βγαίνοντας στη ράχη μετά το Παξιμάδι, ανοίχτηκε μπροστά μας η θέα προς την Μεσσηνία.

Ακολουθώντας την ράχη, φτάσαμε στην κορυφή Γούπατα (2.032 μ.). Αίθριος ουρανός με τη συνοδεία ελαφρού αέρα, ευνόησε το πέταγμα του βλέμματός μας σε όλο τον Πενταδάχτυλο. Κόζα, Σπανακάκι, Ανώνυμη, Σιδηρόκαστρο, Αθάνατη Ράχη, Προφήτης Hλίας και προς τα δυτικά το αυταρχικό και μοναχικό Χαλασμένο…

Μια ολιγόλεπτη στάση για καταπραΰνουμε τη πείνα και τη δίψα μας και συνεχίσαμε προς την κορφή Νεραϊδοβούνα (2.022 μ.) Αλλά δυο λεπτά μετά, μείναμε να θαυμάζουμε και να ταξιδεύουμε νοερά στην Αρχαιότητα, περιεργαζόμενοι το ριζιμιό βράχο με το σκαλισμένο ορόσημο με το οποίο χωριζόταν η επικράτεια των Μεσσηνίων και Λακεδαιμονίων κατά την Ρωμαιοκρατία!

Kαι επειδή βουνό με βουνό δε σμίγει, όμως τα βουνά σμίγουν τους ορειβάτες… Κατά την κάθοδό μας από την κορφή, συναντήσαμε τους φίλους συνορειβάτες από τον Ορειβατικό Καλαμάτας, που είχαν ξεκινήσει και αυτοί την ανάβαση στην Νεραϊδοβούνα με αφετηρία τα Κοντοβούνια. Ανταλλαγή χαιρετισμών με τους καλαματιανούς φίλους Μανώλη, Χρήστο, Aντώνη, Γιάννη, Γιώργο, Ελένη, Ιωάννα, Λιάκο και την 35μελή ομάδα και ευχές για καλή πορεία!

Ακολουθήσαμε την ίδια πορεία για την επιστροφή, με κατηφοριά, αλλά σε τραχύ, πετρώδες και σκληρό έδαφος. Κατάληξη στην Μονή Ζωοδόχου Πηγής της Ταϋγέτης, ξεδιψώντας με το δροσερό τρεχούμενο νερό της πηγής, κάτω από τον ίσκιο του αιωνόβιου πλατάνου, μετά από 9,5 ώρες.